Phyrosun - Που Πάμε @ Θεσσαλονίκη 2012

“Mnimonimus” – Σεπτέμβριος 2012 Θεσσαλονίκη | Θέατρο Αριστοτέλειον
“Mnimonimus” – Από Οκτώβριο 2012 Αθήνα | Θέατρο Προσκήνιο

Phyrosun – Που Πάμε
(Στο βίντεο συμμετέχει ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης)

Στίχοι | Lyrics: Phyrosun
Μουσική | Music: Sinis & Motive (Styles Unlimited)
Εταιρία | Label : Inflowence Muzik
Σκηνοθεσία | Director : Κώστας Κιμούλης
Editing By : Deja Vu Pictures
Φωνητικά : Ju Ju

Όταν το Hip Hop συναντάει το θέατρο , τότε ο δρόμος συναντάει τη τέχνη.
Και κάπου εκεί βρίσκεται ο Mnimonimous να καυτηριάζει και να σχολιάζει την καθημερινότητα του Έλληνα σε μια σατιρική παράσταση με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Κείμενο: Ντίνος Σπυρόπουλος- Γιώργος Γαλίτης- Βλαδίμηρος Κυριακίδης
Σκηνοθεσία: Βλαδίμηρος Κυριακίδης
Μουσική: Phyrosun

Μας μάθανε σε δανεικά και σε φσον-φσον,
αγάπη για τον κόσμο σαν εταιρεία οφσορ,
με το μπαρντόν δεν χαϊδεύω αυτιά θνητών,
με αυτά συνήθισες παραμονές των εκλογών.
Κοίτα μες τον καθρέφτη δεν θα σε βγάλει ψεύτη,
το κράτος είσαι εσύ ποιος σε φωνάζει κλέφτη,
μαζί τα κάναμε ε; Μαζί τα φάγαμε – ναι
πικρή αλήθεια μα εγώ δεν πήρα ούτε μεζέ.
Ελλάδα ώρα μηδέν τ‘αμάξι σου καγιέν,
ψυγείο άδειο και στη τράκα και βρακί σατέν;
Πατρίδα άραξε, το ψέμα σ‘άρεσε,
τις ιδεολογίες σου το χρήμα άδραξε..
Το χαρακτήρα σου τον άλλαξε,
τη προσωπικότητα ένα κουτί μετάλλαξε,
το κόσμο σάλεψε σου το λέω ξάδελφε,
σε θέλουνε στα γόνατα σήκω και πάλεψε.

Που πάμε; Που πατάμε;
που διαλέγουμε εμείς να κοιτάμε,
αναρωτιέμαι που πάμε,
αναρωτιέσαι που πάμε,
που πάμε; Φοβάμαι…
πριν να γεννηθώ αυτοί με πουλάνε,
αναρωτιέμαι που πάμε,
αναρωτιέσαι που πάμε.

Πολύ σκοτάδι για να ψάχνεις την αλήθεια,
βούλιαξε σα το Σάμινα τη βλέπουν φύκια.
Όλοι για τη τσέπη τους, όλοι για τα πρέπει τους,
έπρεπε στο Ρίο να δείχνουν κάποιοι τη τέχνη τους.
Μανατζαρέοι κι άκρες καλικαντζαρέοι άντρες,
το αίμα δεν ρέει gay με πλάτες.
Είναι φυσικό σαν αέριο,
σε ότι με τσιγκλά φτύνω έμπυο,
χτυπώ λόγο καίριο, κοσμάκη όταν ξυπνάς θέλουν να κοιμάσαι.
Μα περπατάω και μιλώ – Υπνοβατείς θυμάσαι;
Όχι δε θέλουν να λυπάσαι,
σιγά-σιγά θέλουν το διπλανό σου να φοβάσαι.
Και τώρα τι ρε; Πέφτουν οι μισθοί -ναι;
Η ψαροκώστενα πάλι από την αρχή, ε;
Αφού το φάγανε οι λίγοι το πολύ…
Πολλοί στα λίγα τώρα εξελιγμένη κατοχή.